Vivan os noivos!!!

Felizmente Javi e Grani xa casaron e debo decir que a celebración (dos dous días) foi auténticamente colosal. A experiencia parteu ben cediño, concretamente as 8.20 horas que foi cando parteu o autobús desde Sobrado rumbo a Llerena. Visto o persoal que pululaba pola parte traseira do bus xa se vía vir que a viaxe non ía ser seria senón todo o contrario..., e así foi. Desde que arrancamos xa comezaron os vaciles, esbardalles e demáis (e así duraría toda a fin de semana...)
A primeira parada para "repostar" foi en Benavente, seguidamente a eso das 14.30 horas pararíamos nun pobo de Cáceres a comer. A chegada a Llerena prodúxose sobre as 19.30 horas o pouco de parar o bús chegou Javi, a súa nai e Virginia e María, as súas primas de Burgos que compartiron mesa con nós no banquete e que desde xa están nombradas "fillas adoptivas de Sobrado".
Rexistrámonos no hotel e logo de un par de roldas nunha terraciña pegada ó hotel Isur (local onde nos hospedamos a primeira noite) e a conseguinte ducha fumos directos para a preciosa praza do pobo que garda unha máis que fermosa igrexa que foi onde tivo lugar a cerimonia. Arredor da praza sitúanse varios locais hosteleiros onde poder saciar a sede que provoca a calurosa temperatura de Extremadura nesta época. Sen lugar a dúbidas que dimos boa conta dos xeos para que non nos baixara o azúcar nin nada polo estilo. Logo de un par de roldas na praza fumos a "El Tomatito", un local onde Javi e os seus cuñados son como da casa e onde a nós tamén nos trataron coma se nos coñecesen de sempre. Chegou un momento que a terraza de El Tomatito parecía un pequeno Sobrado pois non paraban de aparecer por alí caras coñecidas (algúns coñecendo o pobo a pe e outros refrescandonos da intensa calor). Unha vez finalizada a visita de rigor que durou entorno a hora e media agardábanos outra sorpresa, Javi e Grani obsequiaronnos no Black & White (un local de copas que non estaba nada mal) con uns pinchos onde puidemos degustar un embutido que era un auténtico espectáculo así como tamén o foi Pedino que presto e disposto cortou xamón coma un extremeño máis.
A noite alongouse pois visitamos varios locales de copas baixo a supervisión dos grandísimos anfitrións llerenenses que nos trataron as mil maravillas e nos deron todo tipo de facilidades.
Unha vez acabada a noite do venres onde ocurriron varias "aventuras" que non vou mencionar pois igual me río demasiado... fúmonos a dormir en tandadas... STOP.
O día seguinte amanecimos sabendo que tiñamos que hospedarnos nun hotel a 18 kilómetros de Llerena pois o xefe do Hotel Isur fíxolle unha mala xogada a Javi e tan so lle reservou habitacións para un día no lugar de dous como tiña pedido. De todos modos e unha vez preparados saimos cara Higuera de Llerena (así se chamaba o pobo) para facer o "check in", deixar a equipaxe e aprisa e correndo volver a Llerena para a cerimonia que tería lugar as 13.30h.
Como nos sobrou un tempo por suposto non podíamos deixar de visitar as terraciñas que rodean a praza e onde as olivas e as "cañitas de cervexa ben fría" soubéronnos a auténtica gloria. De seguido asistimos a un trociño do comezo da cerimonia e no que puidemos observar que a Igrexa de Llerena e sinxelamente espectacular, a min particularmente sorprendeume moi gratamente.
Volvimos as terrazas porque nos somos xente que nos gusta reactivar a economía da hostelería e logo de un par de boas roldas fúmonos directos a "El Mirador de Llerena" o local onde estaba previsto o banquete. Uns entrantes espectaculares nun marco incomparable, logo dos entrantes fixeronnos pasar para o comedor central onde puidemos ver unha piscina con un bonito xardín antes de pasar a sentarnos e recibir os noivos. Tocounos a Mesa 6 (a mesa dos trastes) nela estabamos Borja, Esteban, Óscar, Lisardo, Petete, Pedino, María, Pazitos (ou tamén denominado Presidente de la Junta de Extremadura), Virginia e quen vos escribe. A comida foi realmente divertida, paseimo en grande coas barbaridades que alí se escoitaron. Unha vez rematada a comida chegou o momento mojito, un especialista no tema que situou o seu stand alí no xardín facendo mojitos a destro e senistro para que a xente calmara a calor. A súa vez habilitouse dentro do comedor unha barra libre que duraría ata pasada a unha da mañá e que fixo as delicias dos alí presentes..., ademáis na barra libre había todo tipo de gominolas e froitos secos para axudar a baixar de mellor xeito as "brebaxes". O éxito foi rotundo..., e xa como colofón a todo esto un mozo coitelo longo en man habilitou outra zona dentro do xardín para cortar 3 xamóns da zona dos cales non quedou nin o rastro xa entrada a noite. Que xamón hai en Extremadura..., madre mía...
Acabado o evento no Mirador de Llerena diriximonos de novo o Black & White para seguir coa farra, alí houbo un show grandioso e incluso xente que se animou con un improvisado karaoke... tras varias roldas dirixímonos a discoteca Coliseo para tomar as últimas copas da noite máis pouco nos durou a estancia pois o querer volver para o hotel de Higuera de Llerena decatámonos de que non había taxis (xa que había festa en Azuaga, un pobo cercano) e achábanse todos alí..., pensamos en quedar tirados pero grazas a un amigo de Fernando o cuñado de Javi e un bo rapaz de coñecimos en Higuera e que estaba de festa por Llerena chegamos sans e salvos o hotel para descansar non sen antes o Coche1(no que eu non viaxaba) matase dous coellos polo camiño. Xa no hotel máis risas porque algún non quería abrir a porta da habitación e incluso chegou a haber amenaza de incendio pois un improvisado bombeiro colleu extintor en man por se facia falta para abrir o que fixera falla.
Logo de levantarnos o día seguinte e tomar un mini desaiuno tomamos o bus de novo para dirixirnos a Llerena e recoller o resto de xente de Sobrado e alredores que veu con nós no autobús para regresar. Despedimonos dos noivos e de parte da familia de Javier e retomamos rumbo a Sobrado. Polo camiño decir que agás Pazitos e eu que viñemos espertos todo o camiño o resto da expedición da parte de atrás do bus (os BackBus Boys) durmiron a tandadas. Conforme foron espertando foron incrementando os comentarios a veces xocosos, a veces faltóns (con boa intención) e as veces de auténtico escaralle xeralizado (con perdón da expresión). Repetimos o lugar onde comimos a ida (por certo, mercamos cada un de nós un cupón da Once para o sorteo de domingo e tivemos os dous primeiros números, o último e a serie..., por pouco nos toca... se nos chegan a tocar os 6.800.000€ a que liamos creo que sal no periódico unha semana enteira) e tamén o lugar de Benavente onde tomamos algo, por suposto non podía faltar a parada de sempre..., sí... por suposto Vega de Valcarce, bocata de rigor e en horiña e cuarto en Sobrado de retorno.
Decir que esta boda xa forma parte de unha das miñas favoritas, paseino realmente en grande, penso que o resto da pandilla ten o mesmo sentimento pois foron dous días tremendos... o único pero a miña contractura que comezou o xoves e aínda prosigue e da que espero que mañá a fisio dé boa conta.

Desexarlle a Javi e Grani unha feliz estancia en Italia, que sexan moi felices e darlle as grazas a tod@s os que fixeron que esta fin de semana fose moi pero que moi especial.

Saudos.